گیله لوی (ایتا خورم شعر جه زنده یاد ولی اله مظفری سیاهکلی )

*گیله‌لو

(شعر جه : زنده‌یاد ولی‌اله مظفری‌سیاهکلی)

کیشه‌جارونه سامون به‌گودن، گیله‌لوی
جودارونه صندل چاکودن، گیله‌لوی
تی‌وه مره دامون دگودن گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگه د داز بزن، د داز بزن، گیله‌لوی
دامونه گوده مره تنگ بومای، گیله‌لوی
دارونه خال‌جی مره سنگ بومای، گیله‌لوی
می‌چیلیف‌مار می جنگ بومای، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگه د داز بزن، د داز بزن، گیله‌لوی
نه تنها می چوشم وارون به‌وارس، گیله‌لوی
مرغ وماهی مره زار به‌نالس، گیله‌لوی
دارونه خاله‌جی خون به‌کالس، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگه د داز بزن، د داز بزن، گیله‌لوی
تره خواس‌مو خوشبخت چاکونم، گیله‌لوی
تی‌جونه تازه رخت دوکونم، گیله‌لوی
تی فاکونکه سقفا کونم، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگه د داز بزن، د داز بزن، گیله‌لوی
می‌آلاله گول گله بوناشون، گیله‌لوی
یه‌ته دونه بون صد دونه بون، گیله‌لوی
سبزابون یه روز همه جا فووون، گیله‌لوی
مره تا بزن، مره تا بزن، گیله‌لوی
تی خواب‌رگه د داز بزن، د داز بزن، گیله‌لوی

------------------------------------------

*ای گیلانی
(شعر: زنده‌یاد ولی‌اله مظفری‌سیاهکلی)

جاروهای شمشادی را سامان داده‌اند، ای گیلانی
با شاخه‌های جو صندل درست کرده‌اند، ای گیلانی
به خاطر تو مرا به جنگل روانه کرده‌اند، ای گیلانی
(وقتی مرا از میان بردند، ای گیلانی
رگ خواب تو را با داس زدند، با داس زدند، ای گیلانی)
برای بوته‌های جنگلی دل‌ام تنگ شده است، ای گیلانی
از شاخه‌های درخت برای‌ام سنگ سرازیر شده است، ای گیلانی
دشمن قدیمی من به جنگ‌ام آمده است، ای گیلانی
(وقتی مرا از میان بردند، ای گیلانی
رگ خواب تو را با داس زدند، با داس زدند، ای گیلانی)
نه فقط از چشمان‌ام باران اشک بارید، ای گیلانی
مرغ و ماهی هم برای‌ام زار زار نالیدند، ای گیلانی
از شاخه‌های درخت هم خون سرازیر می‌شد، ای گیلانی
(وقتی مرا از میان بردند، ای گیلانی
رگ خواب تو را با داس زدند، با داس زدند، ای گیلانی)
می‌خواستم تو را خوشبحت بسازم، ای گیلانی
لباس تازه‌ای به تن‌ات بپوشانم، ای گیلانی
روی کلبه‌ات سقفی بزنم، ای گیلانی
(وقتی مرا از میان بردند، ای گیلانی
رگ خواب تو را با داس زدند، با داس زدند، ای گیلانی)
همچون آلاله تن من زیر گل می‌رود، ای گیلانی
از یک دانه‌ی آن صد دانه جوانه می‌زند، ای گیلانی
یک روز سبز می‌شود و همه جا افشان می‌گردد، ای گیلانی
(وقتی مرا از میان بردند، ای گیلانی
رگ خواب تو را با داس زدند، با داس زدند، ای گیلانی)