۱۳۸۷ اسفند ۷, چهارشنبه

فلاکت(درد دیل - شعر )

اثری نیدینی از کسی , کی ببه دیل زنده
جایی کی یکعده هیچ خدایی ره نئیدی بنده
جه در و دیوار غم واره , هیچ معنی نده خنده
نه فکر کودن تانی , نه شاعر تانی بیبی , نه کی نویسنده
هر کی ایجور دیگه فکر بو کونه , زندان میانی در بنده
روز روشن , دروغ بخوردت دهیدی , بجای حرف صاف و پوستکنده
خفقانه همه جا , نه به مورده رحم کونیدی نه به آدم زنده
روز وشب بجان مردم دریدی , مثل ایتا گرگ درنده
حقوق بگیر جماعت , آخر ماه اهل و اعیال ورجه شرمنده
جنگلانا ریشهء تیشه زنیدی , تا جه میان ببرید نثل هر چی جنبنده
اونی کی با هیزار بدبختی تحصیل بو کوده , آخرش ببسته راننده
عوضش یک مشت بی سواد , با مدرک جعلی ایسید مردم ره نماینده
قانونم کی تو سری زدن و زور گفتن به زن جماعتا پایبنده
از بس خرابی ببار باوردیدی , آبادا نشا کودن تا هفت نثل آینده
تا صبح اگر جه گول خیر اشان بگم باز کم بگفتم بنده
فقط کسی تانه بگه مرا کی , ا مملکت میانی قیمت ایتا انسان چنده!؟