---------------------------
او زمان کی طفل بوم , می مار دوست داشتی کی غذای صبحانه یا شب ره چاکونه . مرا یاد آیه ایتا شب بخصوصی کی اون (می مار) بعد از انکی ایتا روز سخت کاری یا پوشت سر بنا بو ایتا صبحانه چا کوده بو.
او شب می مار ایتا بشقاب تخم مرغ , سوسیس و ایتا پیچه بیسکوئیت کی خیلی هم بوسوخته بو می پئر جلو بنا سفره سر.
مرا یاده کی چوم اینتظار بئسام تا بیدینم کسی متوجهء ا موضوع بوبسته یا نه !؟ ولی تنها کاری کی می پئر بوکود , خودش دستا درازا کود بطرف بیسکوئیت و ایتا کوجه خنده می مار ره بزه و جه من وابرسه کی ایمروز می مدرسه چوطور بو.
مرا خاطر نایه کی او شب می پئرا چی جواب بدام ولی مرا قشنگ یاده کی کرا اونا فاندرستاندوبوم کی کرا بیسکوئتان بوسخته رو کره و مربا مالستاندوبو و خوردی . او شب وقتی کرا جه میز غذا جا ویریشتاندوبوم بیشتاوستم کی می مار کرا بخاطر سوختن بیسکوئیتان جه می پئر معذرت خواهی کوداندوبو.
و مرا هیچوقت جه یاد نیشه کی می پئر با ایتا لبخند انی لب رو واگردسته می مارا بوگفته : عزیز من عاشق هر چی بیسکوئیت بوسخته یم.
بعدآ او شب کی بو شوم می پئرا شب بخیر بگم و خوشا دم اون جا وابرسم کی راستی راستی دوست داشتی کی تی بیسکوئیتان بوسوخته ببید؟ اونم مرا خودش بغل مئن بیگیفته و بوگفت :(( تی مار امروز روز سختی یا سر کار داشتی و خیلی خسته بو . در ظمن بیسکوئیت ایتا پیچه بوسخته ببه هیچکسا نوکوشه.))
------------------------------------------
امی زندگی پور جه نقص و عیبه و همه آدمانم ایتا جور کم و کاستی داریدی . من خودم هیچ چیز مئن بهترین نیئم شومان چوطور؟
* بئسام = وایستادم
* فانرستاندوبوم = داشتم نگاه میکردم
* مالستاندوبو = در حال مالیدن بود
* ویریشتاندوبو= در حال برخاستن بود
