متشکرم (داستانی کوتاه جه آنتوان چخوف - واگردان به گیلکی)

واگردان به گیلکیه داستان کوتاه  ( متشکرم ) جه آنتوان چخوف
(چند روز پیش ( یولیا واسیلی اونا )  کی جه می زاکان مواظبت کونه یا بگفتم کی بایه می اتاق تا انی مرا تسویه حیساب بوکونم )
+ اونای عزیز بینیشین . دانم کی تی دست وبال خیلی تنگه و رودربایستی داری  نتانی بزبان باوری.
ولی امان توافق بوکودیم کی من ماهی سی روبل شومرا بخاطر مواظبت جه می زاکان فادم . اتوئی نیئه ؟
اونا - چهل روبل .
+ ولی من یاداشت بوکودم  . من همیشه کسانی یا کی آوردیم جه می زاکان مواظبت بوکنیدا سی روبل فادائیم .
الان گوش بوکون بیدین چی گم .
شوما دو تا ماه مره کار بوکودید .
اونا - دو ماه و پنج روز .
+ دقیقآ دو ماه  من یاداشت بوکودم کی روی هم کونه شصت روبل . البته باید نه تا یکشنبه یا جاه ا دو ماه کسرا کونیم . شومان یکشنبه یان جه می زاکان مواظبت نوکودید و شوئید بیرون قدم بزنید .
سه روزم کی تعطیلی بو  امان دوازده روبل نهیم کنار . یولیا چهار روزمریض بو او چهار روزم کی جه اون مواظبت نوکودید . سه روزم کی شیمی دندان درد کودی  می خانم شومرا اجازه بدا کی استراحت بوکونید .
دوازده و هفت به نوزده . خب با او مرخصی یان ....آهان فکر کونم  به چهل و یک روبل . درسته ؟
( اونی چومان سورخا بوئسته بو و پور بو جه ارسو .انی چانه لرزه ای . خیلی عصبی بو ولی هیچی نوگفتی )
+ نزدیک تازه سالم کی ایتا استکان نعلبکی بزه ای بشکنه ای . الان کاری نارم کی قدیمی بو و جزء ارثیه بو .
دو روبلم اونی واسی کسرا کونم .
ایبارم کولیا بخاطر شیمی ندانم کاری و بی دقتی جه ایتا درخت بوشو بوجور کی اونی کت گیر بوکود به درخت و پارا بوئست . ده روبل اون واسی کسر به . ایبار دیگرم کی بخاطر شیمی بی دقتی کلفت خانه وانیا کفشانا اوساده و فرار بوکود . شوما باید کی ویشتر مواظب بوبوسته بید . بخاطر هانه کی من شومرا پول فادم .
پس پنج روبلم کفش واسی کسرا به .
دهم ژانویه هم ده روبل جه من فاگیفتید ...
 اونا - با صدائی لرزان بوگفت : ولی من فانگیفتم .
+ ولی من یاداشت بوکودم .
اونا - شاید شوما ....
جه چهل و یک , بیست و هفتا اوسانیم , چهارده تا باقی مانه .
( طفلکی اونا چوم پوره جه آرسو بوبوست )
 اونا - ولی من فقط یک ذره پول فاگیفتم .
 درحالی کی انی صدا لرزه ای  بوگفت : ولی من فقط سه روبل جه شیمی خانم فاگیفتم .
+ راستی بیده ای , من او سه روبلا جه خاطر بوبورده بوم . سه روبل جه چهارده روبل کسرا کونیم به یازده روبل . بیا انم شیمی یازده روبل .
(یازده روبلا  انا فادام در حالی کی انی دست لرزه ای پولا فاگیفت و بنا خودش جیب مئن .
یواش بوگفت :  متشکرم .
+ به خاطر پول ؟ یعنی شوما متوجه نوبوستید کی من شیمی سرا کولا ناندرم !؟ کرا شیمی پولا خورداندرم !؟ فقط هانا تانی بیگی متشکرم !؟
اونا - جاهای دیگه هانم فاندائید .
+ اوشان شومرا هی چی فاندائید ؟ خب معلومه . تعجبم ناره . من کرا شومرا گول زئن دوبوم . ایتا کاره خیلی کثیف . ولی  الان شومرا هشتاد روبل فادم .همهء پولم قبلآ بیشماردم الان می جیب مئن نها .
آخه چوطوئی ممکنه کی اینفر انقدر نادان ببه !؟ چرا اعتراض نوکودید !؟ چرا هیچ چی نوگفتی !؟ آخه ممکنه کی ا دونیا مئن اینفر انقدر ضعیف ببه !؟
( ایتا لبخند تلخی بزه یعنی کی آهان ممکنه )
بخاطر می ا کار جه اون معذرت خواهی بوکودم و هشتاد روبلی یا کی خیلی هم انی ره غیر منتظره بو انا فادام
برای بار دوم ایوارده بوگفت کی : متشکرم .
بعد جه انکی بوشو مات و مبهوت بئسام خودم مرا فکر بوکودم کی : ا دونیا مئن چقدر راحت شا زورگو بوئستن .

واگردان به گیلکی جه : دامون گیلک پور
-------------------------------------------------
 داستان کوتاه "متشکرم" : اثری از آنتوان چخوف

همین چند روز پیش، «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اِونا » پرستار بچه‌‌‌هایم را به اتاقم دعوت کردم تا با او تسویه حساب کنم .
به او گفتم:بنشینید«یولیا واسیلی ‌‌‌‌‌اِونا»! می‌‌‌‌دانم که دست و بالتان خالی است امّا رودربایستی دارید و آن را به زبان نمی‌‌‌آورید. ببینید، ما توافق کردیم که ماهی سی‌‌‌روبل به شما بدهم این طور نیست؟
- چهل روبل .
- نه من یادداشت کرده‌‌‌‌ام، من همیشه به پرستار بچه‌‌هایم سی روبل می‌‌‌دهم. حالا به من توجه کنید.
شما دو ماه برای من کار کردید.
- دو ماه و پنج روز
- دقیقاً دو ماه، من یادداشت کرده‌‌‌ام. که می‌‌شود شصت روبل. البته باید نُه تا یکشنبه از آن کسر کرد. همان طور که می‌‌‌‌‌دانید یکشنبه‌‌‌ها مواظب «کولیا» نبودید و برای قدم زدن بیرون می‌‌رفتید.
سه تعطیلی . . . «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اونا» از خجالت سرخ شده بود و داشت با چین‌‌های لباسش بازی می‌‌‌کرد ولی صدایش درنمی‌‌‌آمد.
- سه تعطیلی، پس ما دوازده روبل را می‌‌‌گذاریم کنار. «کولیا» چهار روز مریض بود آن روزها از او مراقبت نکردید و فقط مواظب «وانیا» بودید فقط «وانیا» و دیگر این که سه روز هم شما دندان درد داشتید و همسرم به شما اجازه داد بعد از شام دور از بچه‌‌‌ها باشید.
دوازده و هفت می‌‌شود نوزده. تفریق کنید. آن مرخصی‌‌‌ها ؛ آهان، چهل و یک‌ ‌روبل، درسته؟
چشم چپ «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اِونا» قرمز و پر از اشک شده بود. چانه‌‌‌اش می‌‌لرزید. شروع کرد به سرفه کردن‌‌‌‌های عصبی. دماغش را پاک کرد و چیزی نگفت.
- و بعد، نزدیک سال نو شما یک فنجان و نعلبکی شکستید. دو روبل کسر کنید .
فنجان قدیمی‌‌‌تر از این حرف‌‌‌ها بود، ارثیه بود، امّا کاری به این موضوع نداریم. قرار است به همه حساب‌‌‌‌ها رسیدگی کنیم.
موارد دیگر: بخاطر بی‌‌‌‌مبالاتی شما «کولیا » از یک درخت بالا رفت و کتش را پاره کرد. 10 تا کسر کنید. همچنین بی‌‌‌‌توجهیتان
باعث شد که کلفت خانه با کفش‌‌‌های «وانیا » فرار کند شما می‌‌بایست چشم‌‌هایتان را خوب باز می‌‌‌‌کردید. برای این کار مواجب خوبی می‌‌‌گیرید.
پس پنج تا دیگر کم می‌‌کنیم.
در دهم ژانویه 10 روبل از من گرفتید...
« یولیا واسیلی ‌‌‌‌‌‌اِونا» نجواکنان گفت: من نگرفتم.
- امّا من یادداشت کرده‌‌‌ام .
- خیلی خوب شما، شاید …
- از چهل ویک بیست و هفت تا برداریم، چهارده تا باقی می‌‌‌ماند.
چشم‌‌‌هایش پر از اشک شده بود و بینی ظریف و زیبایش از عرق می‌‌‌درخشید. طفلک بیچاره !
- من فقط مقدار کمی گرفتم .
در حالی که صدایش می‌‌‌لرزید ادامه داد: من تنها سه روبل از همسرتان پول گرفتم . . . ! نه بیشتر.
- دیدی حالا چطور شد؟ من اصلاً آن را از قلم انداخته بودم. سه تا از چهارده تا به کنار، می‌‌‌کنه به عبارتی یازده تا، این هم پول شما سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا . . . یکی و یکی..
- یازده روبل به او دادم با انگشتان لرزان آنرا گرفت و توی جیبش ریخت .
- به آهستگی گفت: متشکّرم!
- جا خوردم، در حالی که سخت عصبانی شده بودم شروع کردم به قدم زدن در طول و عرض اتاق.
- پرسیدم: چرا گفتی متشکرم؟
- به خاطر پول.
- یعنی تو متوجه نشدی دارم سرت کلاه می‌‌گذارم؟ دارم پولت را می‌‌‌خورم؟ تنها چیزی می‌‌‌توانی بگویی این است که متشکّرم؟
- در جاهای دیگر همین مقدار هم ندادند.
- آن‌‌ها به شما چیزی ندادند! خیلی خوب، تعجب هم ندارد. من داشتم به شما حقه می‌‌زدم، یک حقه‌‌‌ی کثیف حالا من به شما هشتاد روبل می‌‌‌‌دهم. همشان این جا توی پاکت برای شما مرتب چیده شده.
ممکن است کسی این قدر نادان باشد؟ چرا اعتراض نکردید؟ چرا صدایتان در نیامد؟
ممکن است کسی توی دنیا این قدر ضعیف باشد؟
لبخند تلخی به من زد که یعنی بله، ممکن است.
بخاطر بازی بی‌‌رحمانه‌‌‌ای که با او کردم عذر خواستم و هشتاد روبلی را که برایش خیلی غیرمنتظره بود پرداختم.
برای بار دوّم چند مرتبه مثل همیشه با ترس، گفت: متشکرم!
پس از رفتنش مبهوت ماندم و با خود فکر کردم:در چنین دنیایی چقدر راحت می‌‌شود زورگو بود...