۱۳۸۸ بهمن ۱۷, شنبه

بتانی گب بزنی , آزادی(درد دیل - شعر گیلکی)


اگه کی , بتانی گب بزنی و تی لب بودوخته نبه , آزادی
تی بینیویشته چی و تی فیکر, اگه کی  سانسور نبه , آزادی
جه فشار و خرج  زندگی , تی کمر خما نبه , آزادی
گدا و فقیر نگم هیچ , ولی اگه کمتر بیدئه ی , آزادی
اگه تی موشتا بوجورا گیفتی و داد بزه ای تی حق ره
او زمان , اگه ترا نیگیفتیدی موشت و لگد جیر, آزادی
جه تی روسری و لیباس رنگارنگ , اگه بهانه نیگیفتیدی , آزادی
بتانی تی دو تا  دوست مرا نیمکت پارک رو بینیشینی
هیزار تا نیگاه و سئوالا جواب پس ندی , آزادی
 پنج نفرا تی دور جمعا کودی و شومرا به گلوله دنوستیدی , آزادی
صبح که جه خانه بیرون بوشوئی رزق و روزی ره
شب اگه تی لب رو خنده بمانست باموئی خانه , آزادی
تی مار و خاخور, خانه بیرون شوئن ره , اگه جه ترس نلرزئیدی , آزادی
زن اگه انی حق و حقوق پامالا نبه و به چشم ایتا کالا دیده نبه , آزادی
او زمان کی دشت و کوه و صحرا ایوارده پور ببه جه گول و گیاه  ,آزادی
بولبولان بخانیدی و دریا پور ببه جه ماهی و جنگلان ایوارده سرسبز ببه , آزادی
بتانی هوای آزاد مئن نفس بکشی و پرا گیری به آسمان آبی
او زمان شاء گفتن کی , تو آزادی , من آزادم , همه آزادیم
-------------------------------------
جه: دامون گیلک پور

شوئن = رفتن
شاء گفتن = میشه گفت - می توان گفت
------------------------------------
فارسی شعر
اگر بتونی حرف بزنی و لبت دوخته نشه , آزادی
نوشته ها و فکر تو اگه سانسور نشه , آزادی
اگه زیر خرج و فشار زندگی کمرت خم نشه , آزادی
گدا و فقیر نمیگم هیچ اما اگه کمتر دیدی , آزادی
اگه مشت خودت را بالا گرفتی و برای حقت فریاد زدی
اونوقت اگه نگرفتنت زیر مشت و لگد , آزادی
از روسری و لباس رنگارنگت اگه ایراد نگرفتند , آزادی
با دو تا از دوستات بتونی روی نیمکت پارک بشینی
به هزار نگاه و سئوال جواب ندادی , آزادی
اگه با پنج نفر یه جا جمع شدید و شما رو به گلوله نبستند , آزادی
صبح که برای رزق و روزیت از خانه رفتی بیرون
شب اگر که بر روی لبت خنده بود و به خانه برگشتی , آزادی
مادرو خواهرت برای بیرون رفتن از خونه  از ترس نلرزیدن , آزادی
زن اگه حق و حقوقش پایمال نشه و به چشم یک کالا دیده نشه , آزادی
اونوقت که کوه و دشت و صحرا پر بشه از گل و گیاه , آزادی
بلبل ها بخونن و دریا از ماهی پر بشه و جنگلها  دوباره سرسبز بشن , آزادی
بتونی توی هوای آزاد نفس بکشی و پر بزنی توی آسمون آبی
اونوقت میشه گفت: تو آزادی , من آزادم , همهء ما آزادیم

۱۳۸۸ بهمن ۱۵, پنجشنبه

آقا سفرهء خالی یم هینی ؟ ( آقا سفرهء خالی میخرید ؟)



* ا شعرا ایتا جا بطور تصادفی بخواندم نانم جه کی ایسه و کی انا بوگفته ولی خیلی مره جالب بو و بخاطر انکی ایتا جه هیزاران درد امی جامعه شینا به زیبائی مطرح کودی تصمیم بیگیفتم کی به گیلکی واگردان بوکونم و شوما عزیزان ره بنم تا بخوانید.
--------------------------------
*واگردان به گیلکی:
یاد آورم کی ایتاغروب سرد سرد , گوذ شتانده بو جه امی کوچه دوره گرد , داد زئه ای کهنه قالی هینم , دست دوم و عالی هینم , کاسه و ظرف سفالی هینم , اگر ناری , کوزهء خالی هم هینم . ارسو می پئر چومان مئن حلقه بزه , ایتا آه بکشه وانی بغض بشکست , اول ماهه و سفره مئن نانی ننا و خالیه , ای خودا ترا شکر ولی انم زندگیه ؟
بوی نان تازه اونی عقل و هوشا ببرده بو, اتفاقآ می مارم روزه بو , می خاخور بودووسته بیرون بدون روسری و بوگفت : آقا سفرهء خالی یم هینی ؟
-------------------------------

*سروده زیر رو در جائی بطور اتفاقی خواندم , نمی دونم از چه کسی است ولی برام جالب بود و از اینکه دردی از دردهای اجتماع ما را به این زیبائی بیان کرده بود , تصمیم گرفتم که به گیلکی برگردونمش و برای شما دوستان بزارم تا شما هم بخونید .
----------------------------------------------
یاد دارم در غروبی سرد سرد , میگذشت از کوچه ما دوره گرد . داد میزد : کهنه قالی میخرم , دست دوم جنس عالی میخرم , کاسه و ظرف سفالی میخرم , گر نداری کوزهء خالی میخرم , اشک در چشمان بابا حلقه بست عاقبت آهی زد و بغضش شکست , اول ماه است و نان در سفره نیست , ای خدا شکرت ولی این زندگیست ؟ بوی نان تازه هوشش برده بود , اتفاقاً مادرم هم روزه بود . خواهرم بی روسری بیرون دوید گفت : آقا سفرهء خالی میخرید ؟

۱۳۸۸ بهمن ۱۳, سه‌شنبه

رایحهء خوش

شب هنگام با خاطرهء خوش بچه گیهام به خواب رفتم .
 صبح دم صدای کوفتن در مرا از خواب پراند .
در را که وا کردم , رایحه’ خوش دوستیها با عطر گل سرخ در آمیخته بود و مرا به مهمانی فردا ئی زیباتر از دیروز دعوت کرد.
امروز برای این مهمانی لباسی بر تن خواهم پوشید که رنگش به رنگ بهار می ماند و هفت رنگ زندگی در آن نقش بسته است .
از عطر گل محبوبه شب به خود خواهم زد تا که در کوچه پس کوچه های عشق از خود نشانی بجای بگذارد و پروانه های امید از عطرش  سر مست شوند .
نور خورشید را هم بسان فانوسی بر سر ره خواهم آویخت تا به هنگام گذشتن از کوچهء عشق ره گم نکنم .
-------------------------------
دامون گیلک پور