نو کونه می مرا لج بوکونی
می دیلا خون دوکونی و تی رویا مره کج بوکونی
سیا ابران بالا بیگیر و دو تائی , مرا بیرون باورید جه غورصه و تنهائی
بو گو تا باد , می تنهائی خبرا ببره به آسمان
بدا تا عالم و آدم بدانه کی , می نازنین یار, جه دست بوشو
ایتا دونیا خبی و مهر و وفا
با گوذشت و مهربان , با صفا , جه دست بوشو
اصلا دانی چیه ؟ بیا تا دو تائی با هم بباریم
هیزار کوچهء خاطره یان جا , با هم دواریم
دیل میشین بیگیفتهء , نفس میشین , سینه مئن تنگا گیفتهء
بدا تا منم تی منسئن , ابر ببم و شرشر ببارم
بدا تا بجای تی گورخانه , من فریاد بزنم
همهء بگم کی من د یار نارم
جه کوچیکی تا پیلا بوسئن ره , مونس و غمخوار نارم
شاید کی اتوئی , ایتا پیچه آرام بیگیرم
یا کی بتانم , جه می جا ویریزم و پرا گیرم
تو اگه بباری دانم کی آرام گیرم
ببار باران , کی ایمشب ویشترجه همیشه , تی ناجهء به دیل دارم
