...........خودشم دانستی کی بلاخره ایتا روز اونم هاتویی میره.انی پئر و دو تا برار و اونی بعضی از قوم و خویشانم با تیر ها آدمان جه میان بوشوبید . او زمان کی خانان تهران باموئید و وکیل ببستید , اونم چاره ای ناشتی جزء انکی بوشوبی و امنیه ببستیبی. ولی هیچ اینتظار ناشتی کی جه خودش شهر و دیار دور ببه و جایی کی انقدر مرطوب وسرد بو روانه ببه.مآمور بلوچ اصلآ به گیله مرد توجه ای نوکودی اونی ره هیچ فرقی نوکودی کی گیله مرد فرار بو کونه یا نه . اونا بوگفته بید کی هر موقع خایه فرار بو کونه با ایتا تیر انی کارا تمام کونه , اونم جه خودش توفنگ اطمینان کامل داشتی.
مامور بلوچ تو فکر ان بو کی هر جور ببسته ایتا پول و پله ای جمعا کونه و جه ایا فرار بو کونه و دوباره واگرده او بیابان داغ میان , بلاخره بیابان اونقدر بزرگه کی هیچ امنیه ای نتانه اونا پیدا بوکونه.
هر کودام جه مآموران زمانی کی اینفر خانه یا وامختیدی , ایتا چیزی هم اشان گیر آمویی کی یواشکی تاوداییدی خودشان جیب .امروز صبح کی گیله مرده کومه میان , وکیل باشی چهار چشمی مواظب بو کی اون چیزی بجیب نزنه , خودش ولی هر چی خواستی بوکود. پنجاه تومان پولی کی جه گیله مرد جیب بیرون باورده بو , صورت جلسه بوکودیدی و خودشا واگردانئید. فقط تنها چیزی کی اون بتانست بدست باوره ایتا تپانچه بو . اونا کوروج میان برنجان لا پیدا بو کودو بو.ایدفعه ای ایتا فیکر به انه سر بزه او تپانچه کمه کم پنجاه تومان قیمت داشتی . شاید هم بیشتر , پاش برسه ایسائید کسانی کی حاضرید صد تومان هم بابتش فادید ,ایتالیایی.
انی فشنگ کمه .... الان کسی هم اسلحه نیهینه ا دهاتیان هم خودشان شینا تاودیدی دریا.
باد دست بردار نوبو , موشت موشت بارانا مآمور و زندانی گوش و چشم میان فوکودی . خاستی پتویی کی گیله مرد خودش دور واپخته بو بازا کونه و مآموران بارانیا خودش مرا بره.تا قهوه خانه ای کی بطرفش حرکت کوداندیبید , چند صد متری بیشتر نمانسته بو ولی تاریکی و باد و بوران میان اونی چراغ نفتی سو خیلی دور بنظر آمویی.
وقتی به قهوه خانه فارسئید محمد ولی قهوه چی جا وابرسه :"کته داری ؟"
قهوه چی -آهان داریمی.
محمد ولی - چایی چی ؟
ق - چایی هم داریم
م - چراغم داری ؟
ق - آهان ای دانه.
م - بو جور اتاقا زود خالی بو کون !
ق - بو جور اتاق میان توتون خشکا کودیم.
م - اونی کف کی خالیه؟
ق - آهان خالیه.
م - ا طرفان پست امنیه ناره؟
.ق - چره داره
م - کویا؟
ق - ایتا پیچه او طرف تر . شب ایسابید , ولی بوشوئیدی.
م - بیا امرا ببر بو جوری اتاق .
او اتاق رو به ایوان بازا بوستی . جه ایوان تانستی رو شنایی افقا بیدینی . ولی باران هنوز کرا بارستی. جه اتاقی کی اونی سقف جا برگ توتون و هیندوانه و و پیاز و سیر آویزان بو , بوی نم و رطوبت آمویی.
محمد ولی بگفت :"یا لا بو شو اتاق گوشه تکان بو خوردی ترا سوراخ سوراخا کونم " بعدآ واگردسته قهوه چیا بگفت :" اوطرف کی به بیرون راه ناره ؟"
قهوه چی کی گیله مرد صورتا نور کم رنگ چراغ سوتکا میان بیده بفهمسته کی اوضاع از چی قراره , در جواب بگفت :"راه ناره سرکار انم از اوشانه کی ماشینا لختا کوده ؟,
محمد ولی - بو شو تی کار دونبال , مردیکه , بی شرف , بو جورا نیگاه بو کونی تمام تی بساطا بهم زنم . تو خودت جه ان بد تری.
بعد واگردسته مآموره بلوچا بگفت :" خان , ایا بئس من شم بیجیر کیشیک دهم بعد من آیم بو جور تو بوشو کیشیک بده , چایی هم بو خور ."
ادامه داره ..........
مامور بلوچ تو فکر ان بو کی هر جور ببسته ایتا پول و پله ای جمعا کونه و جه ایا فرار بو کونه و دوباره واگرده او بیابان داغ میان , بلاخره بیابان اونقدر بزرگه کی هیچ امنیه ای نتانه اونا پیدا بوکونه.
هر کودام جه مآموران زمانی کی اینفر خانه یا وامختیدی , ایتا چیزی هم اشان گیر آمویی کی یواشکی تاوداییدی خودشان جیب .امروز صبح کی گیله مرده کومه میان , وکیل باشی چهار چشمی مواظب بو کی اون چیزی بجیب نزنه , خودش ولی هر چی خواستی بوکود. پنجاه تومان پولی کی جه گیله مرد جیب بیرون باورده بو , صورت جلسه بوکودیدی و خودشا واگردانئید. فقط تنها چیزی کی اون بتانست بدست باوره ایتا تپانچه بو . اونا کوروج میان برنجان لا پیدا بو کودو بو.ایدفعه ای ایتا فیکر به انه سر بزه او تپانچه کمه کم پنجاه تومان قیمت داشتی . شاید هم بیشتر , پاش برسه ایسائید کسانی کی حاضرید صد تومان هم بابتش فادید ,ایتالیایی.
انی فشنگ کمه .... الان کسی هم اسلحه نیهینه ا دهاتیان هم خودشان شینا تاودیدی دریا.
باد دست بردار نوبو , موشت موشت بارانا مآمور و زندانی گوش و چشم میان فوکودی . خاستی پتویی کی گیله مرد خودش دور واپخته بو بازا کونه و مآموران بارانیا خودش مرا بره.تا قهوه خانه ای کی بطرفش حرکت کوداندیبید , چند صد متری بیشتر نمانسته بو ولی تاریکی و باد و بوران میان اونی چراغ نفتی سو خیلی دور بنظر آمویی.
وقتی به قهوه خانه فارسئید محمد ولی قهوه چی جا وابرسه :"کته داری ؟"
قهوه چی -آهان داریمی.
محمد ولی - چایی چی ؟
ق - چایی هم داریم
م - چراغم داری ؟
ق - آهان ای دانه.
م - بو جور اتاقا زود خالی بو کون !
ق - بو جور اتاق میان توتون خشکا کودیم.
م - اونی کف کی خالیه؟
ق - آهان خالیه.
م - ا طرفان پست امنیه ناره؟
.ق - چره داره
م - کویا؟
ق - ایتا پیچه او طرف تر . شب ایسابید , ولی بوشوئیدی.
م - بیا امرا ببر بو جوری اتاق .
او اتاق رو به ایوان بازا بوستی . جه ایوان تانستی رو شنایی افقا بیدینی . ولی باران هنوز کرا بارستی. جه اتاقی کی اونی سقف جا برگ توتون و هیندوانه و و پیاز و سیر آویزان بو , بوی نم و رطوبت آمویی.
محمد ولی بگفت :"یا لا بو شو اتاق گوشه تکان بو خوردی ترا سوراخ سوراخا کونم " بعدآ واگردسته قهوه چیا بگفت :" اوطرف کی به بیرون راه ناره ؟"
قهوه چی کی گیله مرد صورتا نور کم رنگ چراغ سوتکا میان بیده بفهمسته کی اوضاع از چی قراره , در جواب بگفت :"راه ناره سرکار انم از اوشانه کی ماشینا لختا کوده ؟,
محمد ولی - بو شو تی کار دونبال , مردیکه , بی شرف , بو جورا نیگاه بو کونی تمام تی بساطا بهم زنم . تو خودت جه ان بد تری.
بعد واگردسته مآموره بلوچا بگفت :" خان , ایا بئس من شم بیجیر کیشیک دهم بعد من آیم بو جور تو بوشو کیشیک بده , چایی هم بو خور ."
ادامه داره ..........
برگردان به گیلکی جه دامون گیلک پور
