پرا گیرم به آسمان و ترا کونم بهانه
تا بزنه می سینه مئن , ایوارده عشق جوانه
رنگ شادی فوکونم تابلوی زندگی یا
عاشقا بم سرا گیرم ایوارده بندگی یا
د وقته کی واشکوفه , هر چی سرخ گوله
دیله گبا نیشتاوسته , هچین نگم قبوله
یاد بیگیرم جه پروانه , عاشقی راه و رسما
رو بو کونم به آسمان , داد بزنم تی ایسما
چاره نارم جزء تی چوم انتظاری
باران بی ریا بیبی و جه آسمان بباری
دریا بیگیره آرام و شبان ببه مهتابی
خورشید مشرق بیبی و به می طرف دتابی
دیلا به دریا زنم تی واسی بم روانه
هر کی وابرسه مگه عاشقی , ترا کونم بهانه
------------------------------------------
جه :دامون گیلک پور