امانم انسانیم(درد دیل - شعر گیلکی)

من و تو اگه دیل به دریا نزنیم

بدیل دوکونیم و هیچ فریاد نزنیم

جه ترس امی سرا لحاف جیر جزنیم

چوتو وا به امی سر چی آموندره جا گب بزنیم

بسه هر چی امرا بوگفتیدی , خلایق هر چی لایق

بیا تا ا طوفانی دریا مئن , تاودیم  امی قایق

بیا تا واگو بو کونیم , فرار نوکونیم جه حقایق

تا دشت و دمن ایوارده پور ببه جه شقایق

من و تو اگه کی امان نیبیم

چوتو تانیم جه دست نامردمان در امان بیبیم

تا به کی وا ا منجلاب مئن دست و پا بزنیم

بینیشینیم ودو تا دستی امی سر مئن بزنیم

جورا گیر تی سرا و فاندر تی دور و برا

فاندر امی زاکان  آینده و روزگارا

به امید انکی بعد زمستان ایوراده بیدینیم  بهارا

 نئسیم به امید دیگران, تا بوکونید چاره امی کارا

گوشنه نیشته ایم و آسمان فادریمی

جه چی و جه کی اینتظار معجزه داریمی

ان همه سال بس نیئه , د آخه جه چی ترسیمی

 د آخه امانم انسانیم و حق حیات داریمی
---------------------------------------
جه : دامون گیلک پور