عطر نارنج (گیلکی شعر - درد دیل )

ایمسال بهار, جه بس کی سرد بو, امروز صبح بعد از مدتها بتانستم شلوارک دوکونم و آستین کوتاه , وقتی جه خانه بوشوم بیرون , هوای تازهء سر صبح و عطر بوی سبزه و گول , ایتا پیچه او نسیم خنکی کی می پوستا ناخونک فاکشه , مرا ایتا پیچه هوائی بوکود , هن وستی می طبع شعر گفتن گول بوکود( نه انکی خیلی شاعرم) ا چند کلمه یا کنار هم دیچم تا ا عکس قشنگ مرا ایتا پیچه شاعرانه تر ایتا پست بنم . ( فقط برای خالی نبودن عریضه ا چند تا خطم بینیویشتم کی یک وقت فکر نوکونید عاشقیی , چیزی در کاره )

تو نسیم منسئن , باموئی جه دورشرا
ایتا دونیا ناز امرا , بو کوبستی می دیل درا
 تی عطروبو , کولکه بوخورده عطر نارنج مرا
یاد واشکوفته گولان و بهار تاودی تو مرا
----------------------------------
جه : دامون گیلک پور

تاریکی پرست (شعرگیلکی - درد دیل)

تو ای تاریکی پرست ,
جه ان همه نادانیه خودت سرمستی
نشاط و شادی یا , وارگادی به دار
ستاره یانا , نوکوده جرم واسی , گردن بزه ای
اندیشه یا به ایسارت بیگیفتی
خورشید دست و پایا , غل و زنجیر بوکودی
جه امی سفره سر , نانا به غارت بوبوردی
تو ای بیگانه پرست
جه ان همه نادانیه خودت سرمستی
-------------------
جه دامون گیلک پور

چرچیل و اسکناس ده پوندی(ایتا کوجدانه نقل جالب)

ایتا روز چرچیل  (نخست وزیر معروف سابق انگلیس) سوار ایتا تاکسی به تا بشه دفتر خبر گزاری BBC , تا ایتا مصاحبه مئن شرکت بوکونه.
وقتی فارسه به دفتر خبرگزاری جلو, راننده یا بوگفت کی : آقا لطفآ تانید ایا نیم ساعت صبر بو کنید تا من واگردم؟
راننده بوگفت : نه آقا , من  زود خایم بشم خانه , تا جه رادیو چرچیل صحبتانا گوش بدم.
چرچیل جه انکی او راننده اونقدر بهش ارادت داشتی خیلی خوشحالا بو , هان واسی جه خودش جیب ایتا اسکناس ده پوندی بیرون باورده و فادا او راننده یا .
راننده تا انی چوم فوکوفته به او اسکناس ده پوندی , واگردسته بوگفته : آقا گور پدر چرچیل ! اگه بخائید تا فردا صبح ایا شیمی منتظر ایسم .
!"

22 آوریل زمین روز( 22th April Earth Day)

                              Happy Earth Day 22th April
                   زمین روزا به همگی شوما تبریگ گم

مطمئنآ هیچ مهمانی خو صاحب خانه مرا ا رفتارا نوکونه کی امان با زمین بوکودیم . میلیونها سال جه قدمت و عمر زمین گوذره  و ا مهربان همچنان , صبور و بردبارو سخاوتمند ,  فاندره تا بدینه خلاصه , ا آدمان , ا بشر , ا موجود دوپا جه خودش کرد کاران خستا به یا نه ؟ بلاخره به خودش ا گستاخی و ناسیرائی خاتمه دهه یا  نه ؟
هر روز کی گوذره زمین جه خودش شرمنده ترا به کی , چره اونم مثل خورشید گرم نوبو تا هیچ موجودی نتانستیبی اون مئن زندگی بو کوده بی ,  یا کی خیلی جه دیگر سیاره یان مانسئن سرد و یخ زده بوبسته بی تا بازم هیچ موجودی یا شایدم بهتر بگم هیچ آدمی اون مئن نتانستیبی زندگی بوکوده بی .
افسوس کی زمین زبان ناره تا گب بزنه , وگرنه فکر کونم در طول ان همه قدمتش شاید میلیاردها گله و شیکایت جه دست امانه آدمیزاد داشتی کی بگه.
هر روز خبر قطع درختان وجه مئن بردن جنگلان توسط بشر و بجاش ساخت و ساز خانه و ساختمان و آپارتمانهای سر بفلک چاکودن امی ا صاحب خانهء پیرو خسته یا جه میان برداندره .
ولی اون هاتوئی باز فاندره و گب نزنه .
با جه میان بردن زمین , در واقع آدمی خودشا جه میان برداندره و خولاصه ایتا روز, ا زمین به گب ایه , واو روز فکر نوکنم جه ا پیر خسته ,  جزء نامهربانی چیزی امرا نصیب ببه .
-----------------------------------------

ای زمین , ای بی نهایت بزرگ ,  جه تی رو شرمنده یم
جه خودم  خجالت کشم , کی تی میان منم ایتا جنبنده یم
--------------
جه : دامون گیلک پور

من به تو افتخار کونم (درد دیل - شعر گیلکی)

ثانیه و دقیقه و ساعت  و روز  و هفته و ماه و سالان
بوگذشتید و بازم گوذره*
تو ولی باصلابت تر, جه گوذشته ایسائی
استوار و سینه ستبر
تی چومان , ایتا لحظه هم فوچه* نیبه گیلان جا
مثل ماری * کی , خو زاکا بغل داره
جه او جور فاندری و بدیل دوکونی , ایتا دونیا غورصه یا
توئی کی سفیدرود بی کس ره همدیل و همرازی
تی مرا , سفیدرود همیشه زندهء
ترا کی فاندرم , من به زندگی امیدوارترا بم
ترا کی فاندرم , به گیلان و گیلانی و گیلک بودن با غرورافتخار کونم
تا وقتی نفس کشم ای درفک , من به توافتخار کونم

جه : دامون گیلک پور
---------------------------------------------------
مفهوم فارسی بعضی از کلمات:
گوذره = میگذرد
فوچه = بسته شدن
ماری = مادری