داستان کوتاه بوسوخته بیسکوئیت

ا داستان کوتاه  نانم جه کی ایسه ولی قابل خواندن و جالبه ,  امان وا کی  امی اطرافیان کار ره ارزش قائل بیبیم و در هر صورت بخاطر محبتی کی امره بو کودید تشکر بوکونیم و خصوصآ اگه کی ا محبت جه طرف امی همسر و شریک زندگی ببه.
---------------------------

او زمان کی طفل بوم , می مار دوست داشتی کی غذای صبحانه یا  شب ره چاکونه . مرا یاد آیه ایتا شب بخصوصی کی اون (می مار)  بعد از انکی ایتا روز سخت کاری یا  پوشت سر بنا بو ایتا صبحانه چا کوده بو.
او شب می مار ایتا بشقاب تخم مرغ ,  سوسیس و ایتا پیچه بیسکوئیت کی خیلی هم بوسوخته بو می پئر جلو بنا سفره سر.
مرا یاده کی چوم اینتظار بئسام تا بیدینم کسی متوجهء ا موضوع بوبسته یا نه !؟  ولی تنها کاری کی می پئر بوکود , خودش دستا درازا کود بطرف بیسکوئیت و ایتا کوجه خنده می مار ره  بزه و جه من وابرسه کی ایمروز می مدرسه چوطور بو.
مرا خاطر نایه کی او شب می پئرا چی جواب بدام  ولی مرا قشنگ یاده کی کرا اونا فاندرستاندوبوم کی کرا بیسکوئتان بوسخته رو کره و مربا مالستاندوبو و خوردی . او شب وقتی کرا جه میز غذا جا ویریشتاندوبوم بیشتاوستم کی می مار کرا بخاطر سوختن بیسکوئیتان جه می پئر معذرت خواهی کوداندوبو.
و مرا هیچوقت جه یاد نیشه کی می پئر با ایتا لبخند انی لب رو واگردسته می مارا بوگفته : عزیز من عاشق هر چی بیسکوئیت بوسخته یم.
بعدآ او شب کی بو شوم می پئرا شب بخیر بگم و خوشا دم  اون جا وابرسم کی راستی راستی دوست داشتی کی تی بیسکوئیتان بوسوخته ببید؟ اونم مرا خودش بغل مئن بیگیفته و بوگفت :(( تی مار امروز روز سختی یا سر کار داشتی و خیلی خسته بو . در ظمن بیسکوئیت ایتا پیچه بوسخته ببه هیچکسا نوکوشه.))
------------------------------------------
امی زندگی پور جه نقص و عیبه  و همه آدمانم ایتا جور کم و کاستی داریدی . من خودم هیچ چیز مئن بهترین نیئم  شومان چوطور؟

* بئسام = وایستادم
* فانرستاندوبوم = داشتم نگاه میکردم

* مالستاندوبو = در حال مالیدن بود
* ویریشتاندوبو= در حال برخاستن بود

بتانی گب بزنی , آزادی(درد دیل - شعر گیلکی)

اگه کی , بتانی گب بزنی و تی لب بودوخته نبه , آزادی

تی بینیویشته چی و تی فیکر, اگه کی  سانسور نبه , آزادی

جه فشار و خرج  زندگی , تی کمر خما نبه , آزادی

گدا و فقیر نگم هیچ , ولی اگه کمتر بیدئه ی , آزادی

اگه تی موشتا بوجورا گیفتی و داد بزه ای تی حق ره

او زمان , اگه ترا نیگیفتیدی موشت و لگد جیر, آزادی

جه تی روسری و لیباس رنگارنگ , اگه بهانه نیگیفتیدی , آزادی

بتانی تی دو تا  دوست مرا نیمکت پارک رو بینیشینی

هیزار تا نیگاه و سئوالا جواب پس ندی , آزادی

 پنج نفرا تی دور جمعا کودی و شومرا به گلوله دنوستیدی , آزادی

صبح که جه خانه بیرون بوشوئی رزق و روزی ره

شب اگه تی لب رو خنده بمانست باموئی خانه , آزادی

تی مار و خاخور, خانه بیرون شوئن ره , اگه جه ترس نلرزئیدی , آزادی

زن اگه انی حق و حقوق پامالا نبه و به چشم ایتا کالا دیده نبه , آزادی
او زمان کی دشت و کوه و صحرا ایوارده پور ببه جه گول و گیاه  ,آزادی
بولبولان بخانیدی و دریا پور ببه جه ماهی و جنگلان ایوارده سرسبز ببه , آزادی
بتانی هوای آزاد مئن نفس بکشی و پرا گیری به آسمان آبی
او زمان شاء گفتن کی , تو آزادی , من آزادم , همه آزادیم
-------------------------------------
جه: دامون گیلک پور

شوئن = رفتن
شاء گفتن = میشه گفت - می توان گفت
------------------------------------
فارسی شعر
اگر بتونی حرف بزنی و لبت دوخته نشه , آزادی
نوشته ها و فکر تو اگه سانسور نشه , آزادی
اگه زیر خرج و فشار زندگی کمرت خم نشه , آزادی
گدا و فقیر نمیگم هیچ اما اگه کمتر دیدی , آزادی
اگه مشت خودت را بالا گرفتی و برای حقت فریاد زدی
اونوقت اگه نگرفتنت زیر مشت و لگد , آزادی
از روسری و لباس رنگارنگت اگه ایراد نگرفتند , آزادی
با دو تا از دوستات بتونی روی نیمکت پارک بشینی
به هزار نگاه و سئوال جواب ندادی , آزادی
اگه با پنج نفر یه جا جمع شدید و شما رو به گلوله نبستند , آزادی
صبح که برای رزق و روزیت از خانه رفتی بیرون
شب اگر که بر روی لبت خنده بود و به خانه برگشتی , آزادی
مادرو خواهرت برای بیرون رفتن از خونه  از ترس نلرزیدن , آزادی
زن اگه حق و حقوقش پایمال نشه و به چشم یک کالا دیده نشه , آزادی
اونوقت که کوه و دشت و صحرا پر بشه از گل و گیاه , آزادی
بلبل ها بخونن و دریا از ماهی پر بشه و جنگلها  دوباره سرسبز بشن , آزادی
بتونی توی هوای آزاد نفس بکشی و پر بزنی توی آسمون آبی
اونوقت میشه گفت: تو آزادی , من آزادم , همهء ما آزادیم

آقا سفرهء خالی یم هینی ؟ ( آقا سفرهء خالی میخرید ؟)

* ا شعرا ایتا جا بطور تصادفی بخواندم نانم جه کی ایسه و کی انا بوگفته ولی خیلی مره جالب بو و بخاطر انکی ایتا جه هیزاران درد امی جامعه شینا به زیبائی مطرح کودی تصمیم بیگیفتم کی به گیلکی واگردان بوکونم و شوما عزیزان ره بنم تا بخوانید.
--------------------------------
*واگردان به گیلکی:
یاد آورم کی ایتاغروب سرد سرد , گوذ شتانده بو جه امی کوچه دوره گرد , داد زئه ای کهنه قالی هینم , دست دوم و عالی هینم , کاسه و ظرف سفالی هینم , اگر ناری , کوزهء خالی هم هینم . ارسو می پئر چومان مئن حلقه بزه , ایتا آه بکشه وانی بغض بشکست , اول ماهه و سفره مئن نانی ننا و خالیه , ای خودا ترا شکر ولی انم زندگیه ؟
بوی نان تازه اونی عقل و هوشا ببرده بو, اتفاقآ می مارم روزه بو , می خاخور بودووسته بیرون بدون روسری و بوگفت : آقا سفرهء خالی یم هینی ؟
-------------------------------

*سروده زیر رو در جائی بطور اتفاقی خواندم , نمی دونم از چه کسی است ولی برام جالب بود و از اینکه دردی از دردهای اجتماع ما را به این زیبائی بیان کرده بود , تصمیم گرفتم که به گیلکی برگردونمش و برای شما دوستان بزارم تا شما هم بخونید .

----------------------------------------------

یاد دارم در غروبی سرد سرد , میگذشت از کوچه ما دوره گرد . داد میزد : کهنه قالی میخرم , دست دوم جنس عالی میخرم , کاسه و ظرف سفالی میخرم , گر نداری کوزهء خالی میخرم , اشک در چشمان بابا حلقه بست عاقبت آهی زد و بغضش شکست , اول ماه است و نان در سفره نیست , ای خدا شکرت ولی این زندگیست ؟ بوی نان تازه هوشش برده بود , اتفاقاً مادرم هم روزه بود . خواهرم بی روسری بیرون دوید گفت : آقا سفرهء خالی میخرید ؟

رایحهء خوش

شب هنگام با خاطرهء خوش بچه گیهام به خواب رفتم .

 صبح دم صدای کوفتن در مرا از خواب پراند .

در را که وا کردم , رایحه’ خوش دوستیها با عطر گل سرخ در آمیخته بود و مرا به مهمانی فردا ئی زیباتر از دیروز دعوت کرد.

امروز برای این مهمانی لباسی بر تن خواهم پوشید که رنگش به رنگ بهار می ماند و هفت رنگ زندگی در آن نقش بسته است .
از عطر گل محبوبه شب به خود خواهم زد تا که در کوچه پس کوچه های عشق از خود نشانی بجای بگذارد و پروانه های امید از عطرش  سر مست شوند .
نور خورشید را هم بسان فانوسی بر سر ره خواهم آویخت تا به هنگام گذشتن از کوچهء عشق ره گم نکنم .
-------------------------------
دامون گیلک پور

تی اینتظارا کشم ( درد دیل - شعر گیلکی )

آفتاب خو فرشا پهنا کوده
من و می سایه , دعوتیم به مهمانی خنده
باد کرا ولکان مرا کل گب زنه
داران همه چوم برائیدی
بولبولان ترانه خوانیدی ومست
آسمانم تی امون واسی , غم بدیل داره و انی چوم پوره جه ارسو *
سیا ابر دیل بیگیفته , خو جایا وارش مرا عوضا کونه
تا تو بائی و زندگی ایوارده جان بیگیره
بیا و فارس بداد من و می دیل , کی ایمشب پورم جه غربت و تنهایی
بیا کی تی امون مرا می دیل مئن ایوارده گول شادی واشکوفه *
تی اینتظارا کشم من شبانده روز
خالیه می سفرهء دیل جه محبت و شادی و خنده
بیا و تی مرا ایتا دونیا صفا و شادی مره  باور
-------------------------------------------
ارسو = اشک چشم
واشکوفه = بازبشه
-------------------------------------------
جه : دامون گیلک پور