هم شهری , هم استانی , یا کی همزبان سلام
بگو مره , جه تی روزگار و احوال دو کلام
جه سفر به غربت و جه تنهایی و بی کس کار
جه دوری , جه قوم و خویش و برار خاخور و پئر و مار
دانم کی , تی دیل مئن خیلی گب داری
ان همه سال غربت مئن , دور جه وطن , چی حال داری
گب بزن , بوگو مره جه خودت , جه غربت و جه فرنگ
جه دیار زرق و برق و خوش آب و رنگ
بعضی مردوم گیدی , اویا خب و با صفایه
آب زمزم اویا شین , هر دردی ره دوایه
بعضی هم , خون بدیل داریدی و بد گیدی جه اویا
گیدی غربت مئن , بیچارگی زیاده و مردم نانیدی شرم و حیایا
بوگو اصلآ چره همه چی یا بنایی و بوشویی !؟
ان همه سال دوری یا تحمل بو کودی چوتویی !؟
چره ان همه سال گب نزئه ای !؟
همه جور سختی بیدئه ای وهیچ دم نزئه ای !؟
قصد نارم کی , نمک روی زخم ببم تره
دانم کی تی زندگی , خودش هیزار قصه داره
هر چند کی تی گبان خیلی طلایه
گفتنش تره سخت و تی جان ره بلایه
ولی با تمام ا اوصاف , تی دیلا صافا کون کی ایتا روز
او روزی کی دیر و زود داره , ولی ناره سوخت و سوز
ایوار د تانی , پرا گیری به آسمان
تا کی تی جا , د نبه خالی امی میان
---------------------------------------------------
جه دامون گیلک پور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر