ناپلئون و مرد پوست فروش

وقتی کی ناپلئون روسیه یا حمله بوکود , ایتا جرگه جه انی سربازان  او مملکت همیشه ورف و ایتا کوجدانه شهر مئن در حال جنگ بیدی . ناپلئون ناخبره جه خودش سربازان اسب سوار سوا بوبوست و ایتا جرگه جه سربازان قزاق روس اونی ردا گیریدی و اونا کوچه پس کوچئن مئن دونبالا کونید .
ناپلئون کی دینه انی جان در خطره پا نئه به فرار , خولاصه ایتا کوچه مئن نفس زنان ایتا دوکان پوست فروشی یا شئه بدورون . وقتی انی چوم دکفه پوست فروشا , با التماس و نفس نفس زنان داد زنه کی :((مرا کومک بوکون , می جانا نجات بدن , کویا تانم قائما بم ؟)) پوست فروش گئه کی : (( زود بیا بوشو زیر ا پوستان )) بعد یک عالمه پوست فوکونه ناپلئون رو .
پوست فروش تازه جه پوست فوکودن ناپلئون رو دست بکشه بو کی , قزاقان روسی با عجله آئیدی پوست فروشی مئن و با داد و فریاد وابرسیدی : ((اون کویا ایسا ؟ امان بیدئیم کی اون بامو ا درون))
قزاقان بدون انکی به اعتراض پوست فروش گوش بوکونید شروع بوکودید به گشتن پوست فروشی . قزاقان پوستانی کی روی هم فوبوسته بو یا با خودشان شمشیر وامج کونیدی ولی ناپلئونا پیدا نوکونیدی و خودشان رایا گیریدی و شیدی .
ناپلئون هم چند دقیقه بعد صحیح و سالم جه پوستان جیر بیرون آیه . ها ما بئن انی محافظانم جه راه فارسیدی .
پوست فروش رو به ناپلئون کونه اونا وابرسه کی : (( ببخشید کی ا سئوالا جه شخص مهمی مثل شوما وابرسئندرم , ولی خایم بدانم با انکی دانستیدی  او جیر آخرین لحظه یان جه شیمی زندگی بو, چی احساسی او جیر داشتید ؟))
ناپلئون خو را ایتا پیچه جمع و جورا کونه و خودشه سینه یا فاده جلو با عصبانیت گئه کی : (( تو با چی جرعتی به خودت ایجازه دیهی کی جه من چنین سئوالی وابرسی ؟))
(( سرباز ا مرداکا ببرید و انی چومانا دودید و اعدام بوکونید , من خودم هم انی دستوره آ تشا دهئم .
محافظان چنگ تاودیدی گیریدی یقهء پوست فروشا و اونا فاکش فاکش  بریدی سینهء دیوار و انی چوما دودیدی .
پوست فروش نتانه هیچی یا بیدینه , ولی صدای ملایم و موج داره خودشه لیباسا تانه او جریان باد سرد مئن بیشناوه .
برخورد باد سرد با خودشه لیباسان و خنکی خودش صورتا و لرزستنه  بدون کنترل خودش پایانا , احساس کودی . بعد صدای ناپلئونا ایشناوه کی خودشه گولی صدایا صافا کونه و نرم آرام گئه : (( آماده ....هدف...... ))
ا موقع پوست فروش  با انکی دانستی تا چند لحظهء دیگه ها چند تا احساسی یم کی داره جه دست دئه , ایتا احساس عجیبی انی سر تا پایا فرا بیگیفت و چند تا قطره آرسو جه انی چوم فوبوسته بیجیر . بعد جه چند لحظه سوکوت پوست فروش صدای پائی ایشناوه کی اونا نزدیکا بوستی . بعد انی چوم بندا جه انی چوم وا کونیدی . پوست فروش کی جه ایوارکی چوم واکودن و جه شدت  نور خورشید هنوز نتانستی خب بیدینه , خودش جلو ناپلئونا دینه کی با نیگاهی معنی دار و نافذ , با دو تا چومی کی اینگار انی ذره ذرهء وجودا تسلط داره اونا فاندره .
ناپلئون به گب آئه و گئه  : (( الان بفهمستی که چی احساسی داشتیم ؟ ))

واگردان به گیلکی جه : دامون  گیلک پور
-----------------------------------------------------------

به هنگام حمله ي ناپلئون به روسيه دسته اي از سربازان او در مركز شهر كوچكي از ان سرزمين هميشه برف در حال جنگ بودند.ناپلئون به طور اتفاقي از سواران خود جداميافتد و گروهي از قزاقان روسي رد او را ميگيرند و در خيابانهاي پر پيچ و خم شهر به تعقيب او ميپردازند.
ناپلئون كه جان خود را در خطر ميبيند پا به فرار ميگذاردو سر انجام در كوچه اي سراسيمه وارد يك دكان پوست فروشي ميشود او با مشاهده ي پوست فروش ملتمسانه و با نفس هاي بريده بريده فريادميزند:((كمكم كن جانم را نجات بده كجا ميتوانم پنهان شوم؟))پوست فروش ميگويد: (زود باش بيا زير اين پوستينها)و سپس روي ناپلئون مقداري زيادي پوستين ميريزد.پوست فروش تازه از اين كار فارغ شده بود كه قزاقان روسي شتابان وارد دكان ميشوند و فرياد زنان ميپرسند:(او كجاست؟ما ديديم كه او امد تو.)قزاقان عليرغم اعتراضهاي پوست فروش دكان را براي پيدا كردن ناپلئون زير و رو ميكنند. انها تل پوستين ها را با شمشيرهاي تيز خود سيخ ميزنند اما او را نميابند سپس راه خود را ميگيرند و ميروند.
ناپلئون پس از مدتي صحيح و سالم از زير پوستينهابيرون ميخزد.در همين لحظه محافظان او از راه ميرسند .پوست فروش رو به ناپلئون كرده و محجوب از او ميپرسد:((ببخشيد كه همچين سوالي از شخص مهمي چون شما ميكنم اما ميخواهم بدانم كه اون زير با علم به اينكه لحظه ي بعد اخرين لحظات زندگيتان است چه احساس داشتيد؟)ناپلئون قامتش را راست كرده و در حالي كه سينه اش را جلو ميداد خشمگين ميغرد:(تو به چه حقي جرات ميكني كه همچين سوالي از من بپرسي؟
سرباز اين مردك گستاخ را ببريد چشماشو ببنديد و اعدامش كنيد من خودم شخصا فرمان اتش را صادر خواهم كرد.)محافظان بر پيكر پوست فروش چنگ زده كشان كشان او را با خود ميبرندو سينه كش ديوار چشمان او را ميبندند.پوست فروش نميتواند چيزي ببيند اما صداي ملايم و موجدار لباسهايش را در جريان باد سرد ميشنود .او برخورد ملايم باد سرد بر لباسهايش خنك شدن گونه هايش و لرزش غير قابل كنترل پاهايش را احساس ميكند. سپس صداي ناپلئون را ميشنود ك پس از صاف كردن گلويش به ارامي ميگويد:((آماده.............هدف...... ........)
در اين لحظه پوست فروش با علم به اينكه تا چند لحظه ي ديگر همين چند احساس را نيز از دست خواهد داد احساسي غير فابل وصف سر تا سر وجودش را در بر ميگيردو قطرات اشك از گونه هايش فرو ميغلتد پس از سكوتي طولاني پوست فروش صداي گامهاي را ميشنود كه به او نزديك ميشوند.
سپس نوار دور چشمان پوست فروش را بر ميدارند. پوست فروش كه در اثر تابش ناگهاني نور خورشيد هنوز نيمه كور بود در مقابل خود ناپلئون را ميبيند كه با چشماني نافذ و معني دار چشماني كه انگار بر ذره ذره وجودش اشراف دارد به او مينگرد. آنگاه ناپلئون به سخن آمده و به نرمي ميگويد:((حالا ميفهمي كه چه احساسي داشتم

سر مای بی سابقه ونکوور کانادا مئن

امروز 22 نوامبر 2010 مطابق با سه شنبه 2 آذر 1389 یعنی هنوز ایتا ماه جه پائیزم نها  .الان کی ا پستا نئندرم 10 درجه زیر صفره .
چند روز گذشته هوای ونکوور و در کل استان برتیش کلمبیا یکهو سردا بوسته تا حدی کی یخبندان و برف و بوران بوبوست و جالب انه کی ا موضوع در ا موقع از سال ایا کم سابقه بو .
چند سانتی هم ونکوورمئن ورف ببارست البته بارش ا ورف بیرون از ونکوور و شهرهای دیگهء ا استان مئن ویشتر بو .
تا دو سه روز آینده هم هاتوئی سرده ولی جه هفتهء آینده ایوارده هوا ایتا پیچه گرمترا به . واران هم داریم.
دوسه تا عکس موبایل مرا بیگیفتم کی شومره نهم تا بیدینید البته ببخشید کی کیفیت خبی ناریدی.

متشکرم (داستانی کوتاه جه آنتوان چخوف - واگردان به گیلکی)

واگردان به گیلکیه داستان کوتاه  ( متشکرم ) جه آنتوان چخوف
(چند روز پیش ( یولیا واسیلی اونا )  کی جه می زاکان مواظبت کونه یا بگفتم کی بایه می اتاق تا انی مرا تسویه حیساب بوکونم )
+ اونای عزیز بینیشین . دانم کی تی دست وبال خیلی تنگه و رودربایستی داری  نتانی بزبان باوری.
ولی امان توافق بوکودیم کی من ماهی سی روبل شومرا بخاطر مواظبت جه می زاکان فادم . اتوئی نیئه ؟
اونا - چهل روبل .
+ ولی من یاداشت بوکودم  . من همیشه کسانی یا کی آوردیم جه می زاکان مواظبت بوکنیدا سی روبل فادائیم .
الان گوش بوکون بیدین چی گم .
شوما دو تا ماه مره کار بوکودید .
اونا - دو ماه و پنج روز .
+ دقیقآ دو ماه  من یاداشت بوکودم کی روی هم کونه شصت روبل . البته باید نه تا یکشنبه یا جاه ا دو ماه کسرا کونیم . شومان یکشنبه یان جه می زاکان مواظبت نوکودید و شوئید بیرون قدم بزنید .
سه روزم کی تعطیلی بو  امان دوازده روبل نهیم کنار . یولیا چهار روزمریض بو او چهار روزم کی جه اون مواظبت نوکودید . سه روزم کی شیمی دندان درد کودی  می خانم شومرا اجازه بدا کی استراحت بوکونید .
دوازده و هفت به نوزده . خب با او مرخصی یان ....آهان فکر کونم  به چهل و یک روبل . درسته ؟
( اونی چومان سورخا بوئسته بو و پور بو جه ارسو .انی چانه لرزه ای . خیلی عصبی بو ولی هیچی نوگفتی )
+ نزدیک تازه سالم کی ایتا استکان نعلبکی بزه ای بشکنه ای . الان کاری نارم کی قدیمی بو و جزء ارثیه بو .
دو روبلم اونی واسی کسرا کونم .
ایبارم کولیا بخاطر شیمی ندانم کاری و بی دقتی جه ایتا درخت بوشو بوجور کی اونی کت گیر بوکود به درخت و پارا بوئست . ده روبل اون واسی کسر به . ایبار دیگرم کی بخاطر شیمی بی دقتی کلفت خانه وانیا کفشانا اوساده و فرار بوکود . شوما باید کی ویشتر مواظب بوبوسته بید . بخاطر هانه کی من شومرا پول فادم .
پس پنج روبلم کفش واسی کسرا به .
دهم ژانویه هم ده روبل جه من فاگیفتید ...
 اونا - با صدائی لرزان بوگفت : ولی من فانگیفتم .
+ ولی من یاداشت بوکودم .
اونا - شاید شوما ....
جه چهل و یک , بیست و هفتا اوسانیم , چهارده تا باقی مانه .
( طفلکی اونا چوم پوره جه آرسو بوبوست )
 اونا - ولی من فقط یک ذره پول فاگیفتم .
 درحالی کی انی صدا لرزه ای  بوگفت : ولی من فقط سه روبل جه شیمی خانم فاگیفتم .
+ راستی بیده ای , من او سه روبلا جه خاطر بوبورده بوم . سه روبل جه چهارده روبل کسرا کونیم به یازده روبل . بیا انم شیمی یازده روبل .
(یازده روبلا  انا فادام در حالی کی انی دست لرزه ای پولا فاگیفت و بنا خودش جیب مئن .
یواش بوگفت :  متشکرم .
+ به خاطر پول ؟ یعنی شوما متوجه نوبوستید کی من شیمی سرا کولا ناندرم !؟ کرا شیمی پولا خورداندرم !؟ فقط هانا تانی بیگی متشکرم !؟
اونا - جاهای دیگه هانم فاندائید .
+ اوشان شومرا هی چی فاندائید ؟ خب معلومه . تعجبم ناره . من کرا شومرا گول زئن دوبوم . ایتا کاره خیلی کثیف . ولی  الان شومرا هشتاد روبل فادم .همهء پولم قبلآ بیشماردم الان می جیب مئن نها .
آخه چوطوئی ممکنه کی اینفر انقدر نادان ببه !؟ چرا اعتراض نوکودید !؟ چرا هیچ چی نوگفتی !؟ آخه ممکنه کی ا دونیا مئن اینفر انقدر ضعیف ببه !؟
( ایتا لبخند تلخی بزه یعنی کی آهان ممکنه )
بخاطر می ا کار جه اون معذرت خواهی بوکودم و هشتاد روبلی یا کی خیلی هم انی ره غیر منتظره بو انا فادام
برای بار دوم ایوارده بوگفت کی : متشکرم .
بعد جه انکی بوشو مات و مبهوت بئسام خودم مرا فکر بوکودم کی : ا دونیا مئن چقدر راحت شا زورگو بوئستن .

واگردان به گیلکی جه : دامون گیلک پور
-------------------------------------------------
 داستان کوتاه "متشکرم" : اثری از آنتوان چخوف

همین چند روز پیش، «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اِونا » پرستار بچه‌‌‌هایم را به اتاقم دعوت کردم تا با او تسویه حساب کنم .
به او گفتم:بنشینید«یولیا واسیلی ‌‌‌‌‌اِونا»! می‌‌‌‌دانم که دست و بالتان خالی است امّا رودربایستی دارید و آن را به زبان نمی‌‌‌آورید. ببینید، ما توافق کردیم که ماهی سی‌‌‌روبل به شما بدهم این طور نیست؟
- چهل روبل .
- نه من یادداشت کرده‌‌‌‌ام، من همیشه به پرستار بچه‌‌هایم سی روبل می‌‌‌دهم. حالا به من توجه کنید.
شما دو ماه برای من کار کردید.
- دو ماه و پنج روز
- دقیقاً دو ماه، من یادداشت کرده‌‌‌ام. که می‌‌شود شصت روبل. البته باید نُه تا یکشنبه از آن کسر کرد. همان طور که می‌‌‌‌‌دانید یکشنبه‌‌‌ها مواظب «کولیا» نبودید و برای قدم زدن بیرون می‌‌رفتید.
سه تعطیلی . . . «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اونا» از خجالت سرخ شده بود و داشت با چین‌‌های لباسش بازی می‌‌‌کرد ولی صدایش درنمی‌‌‌آمد.
- سه تعطیلی، پس ما دوازده روبل را می‌‌‌گذاریم کنار. «کولیا» چهار روز مریض بود آن روزها از او مراقبت نکردید و فقط مواظب «وانیا» بودید فقط «وانیا» و دیگر این که سه روز هم شما دندان درد داشتید و همسرم به شما اجازه داد بعد از شام دور از بچه‌‌‌ها باشید.
دوازده و هفت می‌‌شود نوزده. تفریق کنید. آن مرخصی‌‌‌ها ؛ آهان، چهل و یک‌ ‌روبل، درسته؟
چشم چپ «یولیا واسیلی ‌‌‌‌اِونا» قرمز و پر از اشک شده بود. چانه‌‌‌اش می‌‌لرزید. شروع کرد به سرفه کردن‌‌‌‌های عصبی. دماغش را پاک کرد و چیزی نگفت.
- و بعد، نزدیک سال نو شما یک فنجان و نعلبکی شکستید. دو روبل کسر کنید .
فنجان قدیمی‌‌‌تر از این حرف‌‌‌ها بود، ارثیه بود، امّا کاری به این موضوع نداریم. قرار است به همه حساب‌‌‌‌ها رسیدگی کنیم.
موارد دیگر: بخاطر بی‌‌‌‌مبالاتی شما «کولیا » از یک درخت بالا رفت و کتش را پاره کرد. 10 تا کسر کنید. همچنین بی‌‌‌‌توجهیتان
باعث شد که کلفت خانه با کفش‌‌‌های «وانیا » فرار کند شما می‌‌بایست چشم‌‌هایتان را خوب باز می‌‌‌‌کردید. برای این کار مواجب خوبی می‌‌‌گیرید.
پس پنج تا دیگر کم می‌‌کنیم.
در دهم ژانویه 10 روبل از من گرفتید...
« یولیا واسیلی ‌‌‌‌‌‌اِونا» نجواکنان گفت: من نگرفتم.
- امّا من یادداشت کرده‌‌‌ام .
- خیلی خوب شما، شاید …
- از چهل ویک بیست و هفت تا برداریم، چهارده تا باقی می‌‌‌ماند.
چشم‌‌‌هایش پر از اشک شده بود و بینی ظریف و زیبایش از عرق می‌‌‌درخشید. طفلک بیچاره !
- من فقط مقدار کمی گرفتم .
در حالی که صدایش می‌‌‌لرزید ادامه داد: من تنها سه روبل از همسرتان پول گرفتم . . . ! نه بیشتر.
- دیدی حالا چطور شد؟ من اصلاً آن را از قلم انداخته بودم. سه تا از چهارده تا به کنار، می‌‌‌کنه به عبارتی یازده تا، این هم پول شما سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا . . . یکی و یکی..
- یازده روبل به او دادم با انگشتان لرزان آنرا گرفت و توی جیبش ریخت .
- به آهستگی گفت: متشکّرم!
- جا خوردم، در حالی که سخت عصبانی شده بودم شروع کردم به قدم زدن در طول و عرض اتاق.
- پرسیدم: چرا گفتی متشکرم؟
- به خاطر پول.
- یعنی تو متوجه نشدی دارم سرت کلاه می‌‌گذارم؟ دارم پولت را می‌‌‌خورم؟ تنها چیزی می‌‌‌توانی بگویی این است که متشکّرم؟
- در جاهای دیگر همین مقدار هم ندادند.
- آن‌‌ها به شما چیزی ندادند! خیلی خوب، تعجب هم ندارد. من داشتم به شما حقه می‌‌زدم، یک حقه‌‌‌ی کثیف حالا من به شما هشتاد روبل می‌‌‌‌دهم. همشان این جا توی پاکت برای شما مرتب چیده شده.
ممکن است کسی این قدر نادان باشد؟ چرا اعتراض نکردید؟ چرا صدایتان در نیامد؟
ممکن است کسی توی دنیا این قدر ضعیف باشد؟
لبخند تلخی به من زد که یعنی بله، ممکن است.
بخاطر بازی بی‌‌رحمانه‌‌‌ای که با او کردم عذر خواستم و هشتاد روبلی را که برایش خیلی غیرمنتظره بود پرداختم.
برای بار دوّم چند مرتبه مثل همیشه با ترس، گفت: متشکرم!
پس از رفتنش مبهوت ماندم و با خود فکر کردم:در چنین دنیایی چقدر راحت می‌‌شود زورگو بود...

اویرا کودیم ترا ( دوست نازنین جه دست بوشو سینا و انی همسفر شمیم عزیز ره )

سینای عزیز , کویا ایسائی برار!؟ هر چی خواستیم باور نوکونم تی شونا ولی دینم  جغلان وبلاگ نیویس هر روز آئیدی ایتا چیز نیویسید و می دیلا ویشتر خون دگانید . ایتا روز بینیویشتیدی امروز سینا و شمیما به خاک بسپاردیم ,   بعد بینویشتیدی کی  سومه , بعدآ بینیویشتیدی کی هفتمه ,  مثل انکی  بقول تو مرا خواب بسرا شو .
نخواستیم , ولی  مثل انکی راستی راستی باید باور بوکونم کی د  امی ور نئسائی و اویرا کودیم ترا .
جه آخرین کامنتی کی تره بنام و هنوز تائید نوبوسته , تی وبلاگم کی هر وقت سر زنم , نه مطلب تازه ای داره نه کی کامنتان تائیید بوبوستیدی , سابقه ناشتی من ایتا مطلب بینیویسم و تو و فرزین اولی کامنتا مره ننید .
چی بوبوست  ؟ رفیق نیمه را بوبوستی  ؟ تازه امان عادت بوکودیم به تی وبلاگ و تی کامنتان و تی ایمیل زدنان .
چند روزی ایسه کی تا می صفحه یاهو یا بازا کونم او بو جور بزه کی سینا آفلاینه !؟ کویا بوشوئی عزیز؟ چره امرا تنها بنائی ؟
مئن بعد کی خایه امی گیلکی نیویشتن تصحیح بوکونه ؟  کی وا امرا طرز  درست ادا کودن  گیلکی یا تذکر بده ؟
فرزین وبلاگم کی سر زنم همش راجب تو و تی شوئن بینیویشتهء ,  یعنی مئن بعد فرزینم د همراه ناره ؟
چند روزی ایسه کی هی می نوشته یان قبلی یا زیر و رو کونم بدینم چند وقت بو تی مرا آشنا بوبوستم ؟ حدود یکسالی بو کی با هم آشنا بوبوسته بیم . ظاهرآ فرزین بانی ا آشنائی نیده چی بوبوسته , ولی افسوس خورم کی چی زود امرا تنها بنائی و بوشوئی .
چند ماه پیش کی می مارا جه دست بدام تو و فرزین مدام می حال و احوالا وابرسئید . چی می وبلاگ مئن چی جه طریق ایمیل .
چقدر سعی بوکودید کی مرا بقول خودت جه خواب ویریزانید . بیا کی قول دهم د نوخوسم جه شوما عقب نمانم .
بیا بیدین الان چند روزه پوشت سر هم  پست تازه نهئم . تی جا خالیه تا بائی کامنت بنی ,  تا امان جه تی تجربه و جه تی استادی ایستفاده بوکونیم .
ترا بوگوفته بوم کی چند ماهی ایسه کی پوشت سر هم همش مره اتفاق ناگوار دکفه یا کی خبران بد جه را آیه .
بوگفتی کی تی پا رو بئس و به اجور چیزان فکر نوکون .  بیدئی کی تومامی ناره ا  دوست آشنا یا جه دست دئن . دینی سرنیویشت چقدر امرا گردالو منسئن های چرخانه !؟
بعد از کی ا شعرا فرزین و ترا تقدیم بوکودم :
--------------------
(جه بی خیالیه آسمان
دیل نیگرانه زمین
وارگاده خو رخت صبر و حوصله یا
به میخ دیوار بی حوصلگی
روز شماری کونه
جنگل خشک بی آب
عطر نمناک زندگی ره
خو سازا کوکا کوده , حلبی بام خانهء دیل
تا ایوارده , نم نم واران ضرب آهنگ مرا
اورگانه , دامون مئن وارش ترانه یا )
-------------------
گوله برار ان تی آخرین کامنته کی می وبلاگ مئن به یادگار بمانست :
 (درود گول برار .شرمنده بفرمستي . چونكي شعر پيشكش بوكودي ، نباستي تعريف بوكونم .
امما نتانم مرا دشتن : پور خوررم بو تي شعر برار .
گيلك بمني !)
تازه تره و فرزین ره شعر بوگفته بوم کی بتانم ایجور جه شیمی شرمندگی بیرون بایم و ایتا پیچه جه شیمی غم خوردنانا جوبران بوکونم .
تی شعره ( وارش جیر)  ره بجزء کامنتی کی بنابوم و بابت تشکری کی بوکوده بی ایتا چند خطی بینیویشتم و قابلی ناشتی بوگفتم , انم می اخرین کامنت بو کی تی وبلاگ مئن بمانست   :
(سینا جان چوطوئی برار؟
بلامیسر نوخوفتئم! راستشا بخائی اصلآ ا روزان خواب و خوراک دوروست حیسابی نارم .
بعد جه می مار جریان , پوشت سر هم خبر بد مره جه ارا اورا فارسه .منجمله کی ایتا جه می بهترین دوستان تمام طول عمر , دوچار سرطان بوبوست .
دانی برار!؟ تا هر وقت خواستیم ایتا پیچه کمر راستا کونم و ایتا پیچه نفس بیگیرم , ایتا اتفاقی مره دکفت .هان واسی د می مغز اصلا گیر پاژ بوکوده. اصلا نتانم چیزی رو تمرکز بوکونم.
امیدوارم کی هر چی زودتر خلاصا بم جه دست ان همه بی لطفی روزگار و سابق منسئن بتانم درف گیلان مئن بینیوسم.
ممنون کی خودت وبلاگا سر زنی و امرا فراموشا نوکونی پیله برار.
گیلک بمانی)
 ترا بوگفته بوم تا هر وقت خواستیم ایتا پیچه کمر راستا کونم و ایتا پیچه نفس بیگیرم , ایتا اتفاقی  دکفت و روز و شبا مره سیا بوکود . 
  گرچه بوشوئی و د دئن نتانیم ترا ولی خواستیم ترا بگم کی عزیز امی دیل مئن تی جایه تی ایسم و تی یاد همیشه امی خاطر مئن مانه .
سینا جا تا همیشه گیلک بمانی عزیز .راحت و آسوده گوله خاخور شمیم مرا پروازا تی شینا ایدامه بدن .آرامش مرا , دور جه ا دونیای , پور جه نامردمی و ناپاکی و نا عدالتی .
گیلک بمانستی عزیز

پائیزه ولکان همه زرد (بیاد سینای عزیز و همسرش نازنینش شمیم )

پائیزه
ولکان همه زرد
دیل میشین , پوره جه درد
می رافا نوا ایسان تو آسمان
تی سیا ابرانا بوگو , تا بباره
دینی چی بازی داره , امی مرا ا سرنیویشت
ا دریای پور پیچ و تاب زندگی مئن
امی لوتکا ناخبره , به گیل بینیشت
لخت داران جور کلاچان کونیدی های قار و قار
امی دیله  در و دیوار رو , نیشته غم و غبار
پرا گیفته کوتر آسمان مئن
جه بس کی آسمانا ابر دره
پر بیگیفته  کوترا , د نشا دئن
می چوما ا گبان  هالی نیبه ,  برایه هنوز
فاندره تا کی بایه جه راه
نازنین سینا ایوارده ,  ایتا روز
پائیزه
ولکان همه زرد
دیل میشین پوره جه درد
---------------------------------
جه : دامون گیلک پور