۱۳۸۸ فروردین ۱۴, جمعه

سرزمین من

آفتاب بر سرزمین من نمی تابد

باران بر سرزمین من نمی بارد
آسمان آن تیره و تار است


رودهایش بی آب و خشک


در دشتهایش دیگر لاله نمی روید
در سرزمین من , دیگر درخت سرو قامت نمی بینی

خرمن گندمزارانش , دیگر طلایی نیست

گلها در آن پژ مرده اند



روشنایی را در سرزمین من , بدار می آویزندش


صدای پرنده ها در گلو بغض کرده است
در آنجا خنده بر لبان مردمش خشکیده است




دوستی در آن واژهای نا آشناستدر آنجا انسانیت را زیر پا له می کنند




اعتیاد و فقر و فحشاء و کودکان کار در آن بیداد می کند

عاشقی در آن جرمی بس بزرگ است

مادران سرزمین من سیاه پوشند همه
در سرزمین من , پروانه ها بگرد شمع خاموشند همه



آه ای سرزمین من , بر تو چه گذشته است

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - --
آفتاب بر سرزمین من نمی تابد
باران بر سرزمین من نمی بارد
آسمان آن تیره وتار است
رودهایش بی آب وخشک
در دشتهایش دیگر لاله نمی روید
در سرزمین من , دیگر درخت سرو قامت نمی بینی
خرمن گندم زارانش , دیگرطلایی نیست
گلها در آن پژمرده اند
روشنایی را در سر زمین من , بدار می آویزندش
صدای پرنده ها در گلو بغض کرده است
در آنجا خنده بر لبان مردمش خشکیده است
دوستی در آن واژه ای نا آشناست
در آنجا انسانیت را زیر پا له می کنند
اعتیاد و فقر و فحشاء و کودکان کار , بیداد می کند
عاشقی در آن جرمی بزرگ است
مادران سرزمین من سیاه پوشند همه
در سرزمین من , پروانه ها بگرد شمع خاموشند همه
آه ای سرزمین من , بر تو چه گذشته است


دامون گیلک پور



























۱۳۸۷ اسفند ۲۹, پنجشنبه

هر روزتان نوروز نوروز تان پیروز

فرا رسیدن بهار و نوروز را به همه شما عزیزان تبریک عرض می کنم و امید وارم که در سال جدید به تمامی آرزوهای قلبی خود برسید.



۱۳۸۷ اسفند ۱۲, دوشنبه

گیله مرد (بزرگ علوی) قسمت سوم

...........خودشم دانستی کی بلاخره ایتا روز اونم هاتویی میره.
انی پئر و دو تا برار و اونی بعضی از قوم و خویشانم با تیر ها آدمان جه میان بوشوبید . او زمان کی خانان تهران باموئید و وکیل ببستید , اونم چاره ای ناشتی جزء انکی بوشوبی و امنیه ببستیبی. ولی هیچ اینتظار ناشتی کی جه خودش شهر و دیار دور ببه و جایی کی انقدر مرطوب وسرد بو روانه ببه.مآمور بلوچ اصلآ به گیله مرد توجه ای نوکودی اونی ره هیچ فرقی نوکودی کی گیله مرد فرار بو کونه یا نه . اونا بوگفته بید کی هر موقع خایه فرار بو کونه با ایتا تیر انی کارا تمام کونه , اونم جه خودش توفنگ اطمینان کامل داشتی.
مامور بلوچ تو فکر ان بو کی هر جور ببسته ایتا پول و پله ای جمعا کونه و جه ایا فرار بو کونه و دوباره واگرده او بیابان داغ میان , بلاخره بیابان اونقدر بزرگه کی هیچ امنیه ای نتانه اونا پیدا بوکونه.
هر کودام جه مآموران زمانی کی اینفر خانه یا وامختیدی , ایتا چیزی هم اشان گیر آمویی کی یواشکی تاوداییدی خودشان جیب .امروز صبح کی گیله مرده کومه میان , وکیل باشی چهار چشمی مواظب بو کی اون چیزی بجیب نزنه , خودش ولی هر چی خواستی بوکود. پنجاه تومان پولی کی جه گیله مرد جیب بیرون باورده بو , صورت جلسه بوکودیدی و خودشا واگردانئید. فقط تنها چیزی کی اون بتانست بدست باوره ایتا تپانچه بو . اونا کوروج میان برنجان لا پیدا بو کودو بو.ایدفعه ای ایتا فیکر به انه سر بزه او تپانچه کمه کم پنجاه تومان قیمت داشتی . شاید هم بیشتر , پاش برسه ایسائید کسانی کی حاضرید صد تومان هم بابتش فادید ,ایتالیایی.
انی فشنگ کمه .... الان کسی هم اسلحه نیهینه ا دهاتیان هم خودشان شینا تاودیدی دریا.
باد دست بردار نوبو , موشت موشت بارانا مآمور و زندانی گوش و چشم میان فوکودی . خاستی پتویی کی گیله مرد خودش دور واپخته بو بازا کونه و مآموران بارانیا خودش مرا بره.تا قهوه خانه ای کی بطرفش حرکت کوداندیبید , چند صد متری بیشتر نمانسته بو ولی تاریکی و باد و بوران میان اونی چراغ نفتی سو خیلی دور بنظر آمویی.
وقتی به قهوه خانه فارسئید محمد ولی قهوه چی جا وابرسه :"کته داری ؟"
قهوه چی -آهان داریمی.
محمد ولی - چایی چی ؟
ق - چایی هم داریم
م - چراغم داری ؟
ق - آهان ای دانه.
م - بو جور اتاقا زود خالی بو کون !
ق - بو جور اتاق میان توتون خشکا کودیم.
م - اونی کف کی خالیه؟
ق - آهان خالیه.
م - ا طرفان پست امنیه ناره؟
.ق - چره داره
م - کویا؟
ق - ایتا پیچه او طرف تر . شب ایسابید , ولی بوشوئیدی.
م - بیا امرا ببر بو جوری اتاق .
او اتاق رو به ایوان بازا بوستی . جه ایوان تانستی رو شنایی افقا بیدینی . ولی باران هنوز کرا بارستی. جه اتاقی کی اونی سقف جا برگ توتون و هیندوانه و و پیاز و سیر آویزان بو , بوی نم و رطوبت آمویی.
محمد ولی بگفت :"یا لا بو شو اتاق گوشه تکان بو خوردی ترا سوراخ سوراخا کونم " بعدآ واگردسته قهوه چیا بگفت :" اوطرف کی به بیرون راه ناره ؟"
قهوه چی کی گیله مرد صورتا نور کم رنگ چراغ سوتکا میان بیده بفهمسته کی اوضاع از چی قراره , در جواب بگفت :"راه ناره سرکار انم از اوشانه کی ماشینا لختا کوده ؟,
محمد ولی - بو شو تی کار دونبال , مردیکه , بی شرف , بو جورا نیگاه بو کونی تمام تی بساطا بهم زنم . تو خودت جه ان بد تری.
بعد واگردسته مآموره بلوچا بگفت :" خان , ایا بئس من شم بیجیر کیشیک دهم بعد من آیم بو جور تو بوشو کیشیک بده , چایی هم بو خور ."

ادامه داره ..........
برگردان به گیلکی جه دامون گیلک پور

۱۳۸۷ اسفند ۷, چهارشنبه

فلاکت(درد دیل - شعر )

اثری نیدینی از کسی , کی ببه دیل زنده
جایی کی یکعده هیچ خدایی ره نئیدی بنده
جه در و دیوار غم واره , هیچ معنی نده خنده
نه فکر کودن تانی , نه شاعر تانی بیبی , نه کی نویسنده
هر کی ایجور دیگه فکر بو کونه , زندان میانی در بنده
روز روشن , دروغ بخوردت دهیدی , بجای حرف صاف و پوستکنده
خفقانه همه جا , نه به مورده رحم کونیدی نه به آدم زنده
روز وشب بجان مردم دریدی , مثل ایتا گرگ درنده
حقوق بگیر جماعت , آخر ماه اهل و اعیال ورجه شرمنده
جنگلانا ریشهء تیشه زنیدی , تا جه میان ببرید نثل هر چی جنبنده
اونی کی با هیزار بدبختی تحصیل بو کوده , آخرش ببسته راننده
عوضش یک مشت بی سواد , با مدرک جعلی ایسید مردم ره نماینده
قانونم کی تو سری زدن و زور گفتن به زن جماعتا پایبنده
از بس خرابی ببار باوردیدی , آبادا نشا کودن تا هفت نثل آینده
تا صبح اگر جه گول خیر اشان بگم باز کم بگفتم بنده
فقط کسی تانه بگه مرا کی , ا مملکت میانی قیمت ایتا انسان چنده!؟

۱۳۸۷ اسفند ۳, شنبه

زبان مادری


به بهانه 21 فوریه (3 اسفند) روز جهانی زبان مادری

--------------------------------------------
من امروز فریاد زنم تا همهء دونیا بدانه *
کی امان گیلکیم و گیلکی امی زبانه

بجار و بجارکاری و مرغ کیشکانا فورادن به لانه *
امی خاطرات خیلی از روزان و شبانه

تا کی دونیا دونیایه امرا به یاد بمانه *
اونی کی کوچیکه یا پیلیه یا کی جوانه

گیلکی زبانه امی پئران و امی مارانه *
گیلکی خون مانستان امی رگ میانی روانه
-----------------------------------

به بهانهء روز زبان مادری چند خطی نویسم تا منم بنوبهء خودم می زبان مادری ره کاری بوکوده بیم.
ها سا کی دونیا در فیکر زبان مادریه چی خوبه کی امانم جه ا قافله عقب نمانیم.
امی زبان گر چی کوتایه جه گفتن خیلی گبان , اما جه خاطر نبریم کی امی زبان مادری ره باید کی به آب و آتش بزنیم تا کی جه دست ندیم امی هویتا کی زبان گیلکی هم جرءی از اونه.
گیلکی و گیلک , تاریخ بزرگی داره کی جه گذشته تا به الان مطالب زیادی در موردش قلم بوخورده. اما او چیزی کی خیلی مهمه انه کی , امان برای ساختار هر چی بهتره امی فرهنگ و زبان کی تقریبآ جه میان شوندره , باید تلاشی مضاعف بو کونیم . برای انکی بتانیم امی زبانا حفظ بوکونیم, ایتا از راه حلان انه کی بتایم گیلکی نیویشتن و خواندن و گب زئنا تقویت بوکونیم و بهش بهای بیشتری بدیم.
اونم زمانی میسر به کی , امی جامعه گیلک زبان میانی برنامه ریزی درستی ببه کی امی جاغلان بتانید توسط مدارسی کی گیلکی تدریس کونیدی , دانش آموخته بیبید و ا مدرسه یان میانی گیلکی گب بزنید و گیلکی بخوانید و بینیویسید , البته در کنار ان باز نیویسی و به تصویر کشیدنه فرهنگ گیلکی هم خودش نقش بسزایی ایفا کونه.در هر صورت امید وارم کی بتانیم به آرزوی قلبی خودمان برسیم کی هر خانه ای درا کی واکودی با زبان گیلکی جه امان استقبال ببه تا کی هیچوقت امی زبان گیلکیا جه دست ندیم و امی فرهنگ گیلکیا بست و گسترش بدیم.
پاینده بیبید و گیلک زبان