دلتنگ دریا (شعر-درد دیل)

دریا امروز ناشتی صبر و قرار

پیله موج راه تاوادا بو خو میان

آسمان آبی دریا جور

ماتم بدیل بیگیفته بو جان برار

سیا ابران , دس دس کودیدی

تا ایتا گورخانه واران بزنید

نسیمی کی جه دریا آموئی

بوی طوفان خو مرا باورده بو جان برار

دریا کی زبان ناره گب بزنه

خو نیگاه مرا هیزارتا گب زه ای

در یا دیلم تی دیل ومی دیل مانستنی

جه غم و غوصه پورا بوسته ی جان برار

امی دریا نواسی کی تنها بمانه

آخه اون امی گیلان غروره

اگه دینی می چوم هچین نمور و خیسه

جه مظلومیت گیلان و ان پیله دریای جان برار

جه : دامون گیلک پور

زندگی آنطور که باید نیست

می بینی , آسمان شهر ما دیگر آبی نیست
مثل همیشه , پر ستاره و مهتابی نیست

بر لبان مردم کوچه و بازارش, دیگر خنده نیست
در جوبهای شهر ما , دیگر آب جاری نیست

چهره شهر را ببین که چه بی رنگ است
دیوارهای شهر ما , پر ز نقاشیهای فقر است

روزهایش گر چه آفتابی و روشن است
در دل کوچه هایش , زندگی اما رنگ دیگر است

کفتران آسمانش همه بی بال و پر
بر ریشهء نهال نو رسیده اش می زنند تبر

در میان آن کوچه بن بست آهسته کن گذر
کودک فقردر کوچه تنهایی , خجالت می کشد از رهگذر

زندگی آنطور که می بایست نیست
قامت در ختان سپیدار, دیگر راست نیست

صدای بیرون آمده از سینه دیگر فریاد نیست
سایهء شوم تباهی , کرده شهرما را نابود و نیست

از دامون گیلک پور

بی وفا روزگار(فرامرز دوعائی ره)

ا شعرا تقدیم کونم به فرامرز دوعائی  خوانند ه و شاعر و آهنگساز  و هنرمندی کی سالیان دراز امره بخوانده و امان امی شادیان و غمان مئن اونی ترانه یان قشنگ مرا خاطرات زیادی امره بیادگار داریم.

جه ان کی ا عزیز گوذر زمان مئن بدلایلی خاص د امره نخوانده خیلی جای تآسف داره و امید ورام کی ا هنرمند عزیز و خواننده گیلکی شعران , ایوارده خو صدای دلنشین مرا  امره ترانه های عاشقانهء گیلکی بخانه .

--------------------------------------------------------------------------

متن بالا به فارسی:

این سروده را تقدیم می کنم به فرامرز دعائی , خواننده و هنرمندی که سالها برای ما خواند وما در شادی ها و غم هایمان با ترانه های زیبایش خاطرات زیادی را ساختیم .

از اینکه این عزیز, در گذر زمان بدلایلی خاص دیگر نخواند خیلی جای تآسف است و امید که این هنرمند و خواننده خوب گیلک دوباره با صدای خوش و نوای عاشقانه برایمان بخواند.


*جه تی صدا خاطراتی خوش دارم
سر پا مستم و عقل و هوش نارم

نانم چرا؟, دست زمانه تی مرا اتو بوکود
ای موشته خاک اوساد امی چوم دوکود

بی وفا روزگار, تی کمرا خم بوکود
ترا ساکت و امی دیلا خون بوکود

آرزو داشتیم تره گیلکی شعر بگم
نا قابل بوکونم و ترا هدیه فادم

چی تی سر بامو , چی بوبوسته , فراموشا کون
ایوارده امره , شعر و ترانهء گیلکی چاکون

واسی کی ایوارده امره گیلکی بخانی
بختر جه هرکسی گیلک درد دیلا  تو دانی

 امره جه امید و عشق و عاشقی  بخوان
تا کی واشکوفه ایوارده  امی دیلان

مست و غزل خوان , بو کون  بولبولانا
سرسبزا کون ایوارده , گیلان جنگلانا

 مرغ عشق منسئن , ایوارده پر و بال بیگیر
بهار آموندره , تو هم خواندن  ایوارده  جه سر بیگیر

 --------------------------------

جه: دامون گیلک پور

نیشتن الان روا نیه (درد دیل -شعر)

ویریز برار

ویریز خاخور

نیشتن الان روا نیه

کنار بنه بهانیه

نیشتن نوا , کاری بوکون

فیکر دو دو تا چهار تایا بوکون

دانه بشان توم بجارا دوباره

گیلک واسی خو بجارا بکاره

تی زحمت و تلاش جا

امی گیلان ورد زبان همه جا

هیکس بفکر من و تو نیه آی خاخور آی برار

جه بجارو بجار کاری نوکون فرار

تی آستینا بوجور بزن

تی بجارا ایوارده شخم بزن

خرمن بزن تی محصولا

زنده بوکون ایوارده عطر ایشکورا

خلیک اوسان دکف بجار مئن

خوشحالیدی جه تی بیکاری ا نامردمان

سرسبزا کون ایوارده تو گیلانا

قوت بده تی کار جا ایوارده امی دیلانا

( جه دامون گیلک پور)

توضیح

دوستان عزیز , لازم دیدم یه توضیح مختصری در مورد سروده هایی که بعضآ موضوعات تکراری بعضی از ترانه های قدیمی گیلکی را با خود یدک می کشند بدم .

منظور من از سرودن اشعاری مثل , گیلان گیلان و امی مورداب , که با کمی تغییر در بعضی از ابیات و مصرع هایش سعی کردم که در درجه اول ساختمان اصلی شعر را حفظ کنم و در درجه دوم چون به شخصه به بعضی از این ترانه ها علاقه خاصی دارم و با آنها زندگی را به معنی واقعی لمس و برایم خاطرات گذشته را یاد آور می شوند , بنا بر این با شرایط امروز جامعه و موقعیت هایی که هر کدام از این اشعار در زندگی امروز ما دارند سعی کردم حرفهای گفتنی و درد دل خود و شاید گیلان عزیز ما را بدین صورت به دیگران منتقل کنم , که به نوعی می تواند اعتراض به شرایطی باشد که در حال حاظر مردم گیلان ما با آن مواجه هستند و طبیعت و محیط زیست ما را در معرض نابودی قرار داده است .

بنا براین تکرار این سروده ها به منظور خاصی می باشد و نه کپی کردن و تقلید از سرو ده های دیگر عزیزان شاعر گیلان عزیز.

دامون گیلک پور